Rond het einde van de 20e eeuw is het bloed van de Verwanten zo verdund dat er nu generaties Verwanten bestaan die nauwelijks vampier zijn te noemen, zoals de profetieën van het Book of Nod hebben voorspeld. Deze Thin-Bloods, dun-bloedigen, zijn van de 14e en 15e generatie, met zeldzame leden van de 13e generatie wiens bloed al erg verdund was en daarmee de laagste van de lagen in de maatschappij van de Verwanten. Zo verdund is hun bloed dat zelfs eigenschappen die normaal een Geslacht definiëren niet meer in hun naar voren komen, en als zodanig zijn ze een sterk gevaar in de ogen van Prinsen, Bisschoppen en hun mede-Verwanten.
Bijnaam: Weesjes, Thin-Bloods
Sekte: Geen. Doorgaans worden Thin-Bloods getolereerd binnen de Camarilla, al is het zodat Prinsen kunnen laten zien dat alle Verwanten deel zijn van de Camarilla. Sabbat accepteren ze nauwelijks, omdat de Caitiff de boodschappers zijn van de Eind-Tijden, waar de Sabbat zicht op voorbereiden en pogen te voorkomen. Doorgaans houden Caitiff zich neutraal staande door laag te blijven en selectief te rennen.
Uiterlijk: Van alles. Caitiff kleden zich doorgaans praktisch als ze van Domein naar Domein trekken op zoek naar een verblijfplaats; als ze zich willen willen vestigen in een stad proberen ze doorgaans zich te kleden naar de stijl van de Prins of andere machthebber, in een poging om in de gratie te komen.
Haven: Waar ze maar kunnen.
Achtergrond: Caitiff maken het meeste nog Nageslacht als gezelschap, en hier zitten vaak geliefden tussen. Des te schrijnender is het dat de meeste Caitiff de kracht van het bloed missen om Nageslacht betrouwbaar te maken en er meer dan een aanstaande Caitiff simpelweg doodbleef na het voeden van bloed van zijn of haar aanstaande Sire.
Karaktercreatie: Waar Caitiff ook vandaan komen, ze worden doorgaans heel snel gedwongen in de rol van overleven. Fysieke attributen zijn of worden primair, en sociale zijn veelal tweede.
Disciplines: Geen, en alle. Caitiff mogen drie Disciplines kiezen die vanaf dat moment tellen als hun ‘Geslacht’ Disciplines; de storytellers houden hierbij wel een slag om de arm om te voorkomen dat er Thaumaturgy, Vicissitude en Obtenebration wonders langskomen, want we willen wel de motivatie achter je disciplinekeuzes weten. Veel Caitiff ontwikkelen de drie basis Disciplines van Celerity, Potence en Fortitude, en zij die het langer overleven pikken meestal ook Protean en Obfuscate op.
Zwakheden: Als ‘voordeel’ van hun Geslachtloze status hebben de Caitiff geen zwakheden die hen identificeren als leden van specifieke Geslachten. Daarnaast zijn er ook geruchten van langer wakker kunnen blijven en zelfs spontaan Disciplines ontwikkelen… Wel is het zo dat het bijzonder moeilijk is om Nageslacht te creëren en soms gaat zelfs het maken van Vazallen mis omdat het bloed al zo verdund is.
Organisatie: Geen noemenswaardige. Er is een poging gaande in de VS van de Anarchs om de Caitiff te verenigen, maar echt succes is vooralsnog uitgebleven.
Quote: "Je bent alleen. Bondgenoten en geliefden zullen komen en gaan, maar in je hart zal je altijd alleen zijn.”
Storytellers Noot: Voor alle duidelijkheid, deze Verwanten hebben het heel, heel zwaar. Zonder bescherming van Primogen of andere leden van je Geslacht zal je het politiek alleen moeten trekken, en dat is zelfs voor de meest politiek aangelegde ervaren roleplayer een pittige ervaring; zelfs Vazallen zullen wat betreft Status hoger staan dan de gemiddelde Caitiff. Het onleven van een Caitiff is niet eerlijk op zowel speltechnisch als regeltechnisch vlak. Hou het in gedachten.